گرفتگی بینی ( دکتر سید رضا سید محمد دولابی )

ترشحات و گرفتگی بینی از جمله مشکلات بسیار شایعی هستند که اغلب با هم اتفاق می افتند و گاهی اوقات می توانند به تنهایی ایجاد شوند. اغلب این علائم ممکن است در اثر سرماخوردگی، آنفولانزا و سینوزیت ایجاد شود. در صورتی که به سرماخوردگی مبتلا شده باشید امکان دارد درمان خانگی برای کاهش تراکم بینی راه حل مناسبی باشد. با این حال برای احتقان مزمن یا طولانی مدت توصیه می شود به پزشک مراجعه کنید.

احتقان بینی چیست؟

احتقان یا گرفتگی بینی وضعیتی است که بافت های بینی و مجاور آن با مایع اضافی متورم شده و باعث ایجاد احساس انسداد می‌شوند. انسداد بینی اغلب با درد سینوس ترشحات بینی یا پشت حلق و تورم بینی همراه هستند.

اگرچه گرفتگی بینی خطرناک نیست، اما در نوزادان و کودکان خردسال نشان از مشکل جدی است. علائم گرفتگی بینی می تواند در تغذیه اختلال ایجاد کرده و منجر به مشکلات تنفسی شود. همچنین ممکن است از رشد گفتار و شنوایی آنها جلوگیری کند. بنابراین، مهم است که فوراً با پزشک اطفال تماس گرفته تا درمان مناسب انجام شود.

علل گرفتگی بینی

احتقان زمانی اتفاق می افتد که بینی پر و ملتهب می شود. بیماری های جزئی شایع ترین علل احتقان بینی هستند. به عنوان مثال، عفونت های سرماخوردگی، آنفولانزا و سینوزیت می توانند باعث ایجاد حفره بینی شوند. به طورکلی از شایع ترین دلایل احتقان و ترشح بینی عبارتند از:

  • انواع عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی (سرماخوردگی معمولی)
  • آلرژی بینی و حساسیت های آلرژی زا

در برخی موارد ممکن است این علائم طولانی تر شده که ناشی از دلایل دیگر است. از علل کمتر رایج گرفتگی بینی به شرح زیر است:

  • عفونت سینوسی (سینوزیت)
  • پولیپ بینی
  • وجود جسم خارجی در بینی
  • استفاده بیش از حد از داروهای ضد احتقان موضعی
  • رینیت وازوموتور (التهاب مخاط بینی در اثر عوامل غیر آلرژی زا)

احتقان بینی در کودکان اغلب به دلیل وجود جسم خارجی در بینی ایجاد می شود. اولین نشانه وجود جسم خارجی در بینی ممکن است ترشحات بدبو از بینی به دلیل عفونت و تحریک ناشی از جسم خارجی باشد.

بیمارانی که بیش از ۳ تا ۵ روز از ضد احتقان های موضعی بینی استفاده می کنند، پس از اینکه اثرات داروی ضد احتقان از بین رفت، بیمار گرفتگی رفلکس قابل توجهی را تجربه می کند. در واقع در اثر مصرف طولانی مدت این داروها، احتقان شدیدتر از قبل برمی گردد. بیشتر اوقات این وضعیت ممکن است برای مدتی باقی بماند (رینیت دارویی) و بیمار آن را به عنوان ادامه مشکل اصلی و نه نتیجه درمان اشتباه تفسیر کند.

گرفتگی بینی ممکن است در دوران بارداری، معمولا در پایان ۳ ماهه اول، رخ دهد. علت اصلی این مشکل، نوسانات هورمونی و افزایش خون رسانی است که در دوران بارداری اتفاق می افتد. این تغییرات همچنین ممکن است بر غشاهای بینی تاثیر بگذارد , باعث ایجاد التهاب، خشک شدن یا خونریزی شود.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

همه علائم احتقان بینی و ترشحات نیازی به ارزیابی فوری توسط پزشک ندارند. اما گاهی داروهای خانگی برای تسکین احتقان کافی نخواهد بود، به خصوص اگر علائم شما به علت بیماری دیگری باشد. برخی از علائم مرتبط با احتقان و ترشحات بینی می تواند به ویژه قابل توجه و نگران کننده باشد که نیاز به مداخلات پزشکی دارد.

به طورکلی، اگر شما هر کدام از موارد زیر را تجربه کرده اید، به پزشک خود مراجعه کنید:

  • احتقان طولانی تر از ۱۰ روز است.
  • احتقان همراه با تب بالا که بیش از سه روز طول کشیده است.
  • تخلیه ترشحات بینی سبز همراه با درد سینوس و تب
  • سیستم ایمنی ضعیف، آسم یا آمفیزم
  • درد یا بیحسی در ناحیه صورت
  • ترشح بینی فقط از یک طرف بینی به خصوص اگر حاوی چرک یا خون باشد.

درمان گرفتگی بینی

پس از اینکه پزشک شما علت احتقان بینی را تعیین کرد، می تواند برنامه درمان مناسب را توصیه کند. برنامه های درمان معمولا شامل داروهای بدون نسخه یا تجویز برای درمان علائم هستند. با این حال درمان های خانگی نیز می تواند به کاهش علائم گرفتگی کمک کند.

درمان خانگی گرفتگی بینی

درمان های خانگی می توانند به رفع گرفتگی بینی کمک زیادی کنند. این درمان ها شامل قرار دادن بالش در زیر سر برای بالا بردن آن است، زیرا این کار باعث می شود مخاط از مجرای بینی جاری شود. همچنین استفاده از اسپری شستشو بینی نیز بسیار موثر است که می توان در صورت نیاز در طول روز استفاده کرد. این اسپری ها با تجزیه و تحلیل مخاط بینی و آرام کردن علائم التهابی به کاهش احتقان کمک می کنند.

درمان دارویی

بهترین راه برای درمان احتقان و ترشحات بینی، درمان دارویی است که باید توسط پزشک تجویز شود. به طورکلی، از مهمترین داروها برای درمان گرفتگی بینی به شرح زیر است:

  • داروهای ضد احتقان (اعم از قرص یا اسپری)
  • آنتی هیستامین ها (به شکل قرص)

اسپری ضد احتقان معمولاً حاوی اکسی متازولین است. اسپری ضد احتقان نباید بیش از یک یا دو روز استفاده شود تا از مشکل احتقان بازگشتی (گرفتگی رفلکسی) جلوگیری شود. برای درمان علائم عفونت های ویروسی و واکنش های آلرژیک می توان از آنتی هیستامین ها استفاده کرد.

پزشکان اغلب برای افرادی که سرماخورده اند دیفن هیدرامین تجویز می کنند. افرادی که آلرژی دارند می توانند از آنتی هیستامین های دیگر با عوارض جانبی کمتر مانند فکسوفنادین استفاده کنند. در موارد واکنش های آلرژیک می توان از اسپری های بینی حاوی استروئید نیز می توان استفاده کرد.

توجه داشته باشید که داروهای ضداحتقان و آنتی هیستامین ها برای استفاده در کودکان کمتر از ۶ سال توصیه نمی شود.

عمل جراحی

در برخی موارد درمان های خانگی و حتی داروهای ضد احتقان کمکی به درمان و کاهش علائم گرفتگی بینی نمی کند.. اگر علت احتقان ناشی از توده یا تومورهای موجود در مجرای بینی یا سینوس ها باشد، پزشک ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. عمل جراحی معمولا برای درمان پولیپ بینی یا برداشتن تومور انجام می شود که باعث بهبود علائم خواهد شد.

کلام آخر

احتقان یا گرفتگی بینی زمانی رخ می دهد که بافت ها و رگ های خونی داخل و اطراف بینی متورم شده و با مایع اضافی پر می شود. احتقان بینی ممکن است همراه با آبریزش بینی یا ترشحات از بینی باشد. از مهمترین علل گرفتگی بینی می توان به سرماخوردگی، آنفولانزا و عفونت های سینوسی اشاره کرد. علاوه بر این، آلرژی، عفونت های مزمن سینوسی، پولیپ و تومورهای خوش خیم از دیگر دلایل بروز این عارضه است.

اگرچه درمان های ساده مانند مصرف داروهای ضد احتقان و ضد حساسیت می تواند به درمان احتقان بینی کمک کند. با این حال در مواردی که گرفتگی شدید یا به دلیل بیماری هایی مانند پولیپ بینی باشد، عمل جراحی انجام می شود. در نهایت توصیه می شود در صورت احساس گرفتگی در بینی برای مدت طولانی به بهترین متخصص گوش حلق و بینی در تهران مراجعه نمایید.

اندوسکوپی بینی و سینوس ( سید رضا سید محمد دولابی )

آندوسکوپی بینی روشی برای بررسی مجرای بینی و سینوس ها و حتی درمان برخی عوامل بیماری زا مانند پولیپ بینی و سینوزیت است. این روش به کمک یک لوله نازک و انعطاف پذیر با یک دوربین کوچک انجام می شود که به آن آندوسکوپ گفته می شود. این روش اغلب برای تشخیص، درمان، ارزیابی درمان و پاک کردن بینی از اجسام خارجی استفاده می شود.

جراحی آندوسکوپی سینوس (Endoscopic Sinus Surgery) یکی از اصلی ترین راه ها برای رفع بیمار سینوزیت مزمن است. هنگامی که مخاط بینی و سینوس ها دچار عفونت های طولانی مدت و التهاب می گردند، منجر به ایجاد سینوزیت مزمن خواهند شد. برای تشخیص هر چه بهتر سینوزیت مزمن، لازم است فرد تحت معاینه دقیق پزشک متخصص انجام گیرد. پزشک حفره های داخلی بینی و منافذ عبور سینوس  را از طریق آندوسکوپ ( لوله بلند متصل به نور و دوربین) بررسی می کند. از طریق این لوله تصاویر ویدیویی دقیق روی صفحه مانیتور نمایش داده می شوند و پزشک می تواند مشکلات مربوط به این ناحیه را با دقت و جزئیات بیشتری پیگیری نماید.

معمولا افرادی که به بیماری سینوزیت مزمن مبتلا می شوند علائم خاصی دارند که از جمله آن ها می توان به احساس فشار در صورت، احتقان و گرفتگی بینی، ترشحات رنگی و عفونی از بینی و آبریزش شدید بینی اشاره نمود. این شرایط هنگامی که فرد در معرض آلودگی ها و مواد آلرژ قرار می گیرد، حاد تر نیز خواهد شد. در مواردی که شدت بیماری سینوزیت در فرد زیاد نیست، پزشک با تجویز دارو این بیماری عفونی را درمان می کند. اما در موارد خیلی حاد یا در شرایطی که بیماری پس از درمان اولیه دوباره بروز کرده است، آندوسکوپی سینوس و بینی یک روش درمانی خوب و تضمینی محسوب می شود.

در این مقاله قصد داریم به تمام نکات مرتبط با آندوسکوپی سینوس و بینی پرداخته و مواردی چون آندوسکوپی بینی برای چیست، قیمت آندوسکوپی بینی و آندوسکوپی سینوس چگونه است را بررسی نماییم.

وقتی التهاب و محبوس شدن عفونت در سینوس ها به حدی برسد که احساس فشار و درد در ناحیه صورت به وجود آید، شخص به سینوزیت مزمن دچار گردیده است. در سینوزیت مزمن، مسیرهای تخلیه سینوس ها در اثر بروز التهاب باریک تر می شوند و در نتیجه، امکان تخلیه ترشحات به طور صحیح و کامل وجود ندارد. این مساله در نهایت منجر به جمع شدن و حبس ترشحات بینی در داخل سینوس ها شده و عفونت های بعدی را در پی خواهد داشت.

در چنین شرایطی لازم است از یک روش درمانی استفاده شود تا یا عفونت از بین برود و یا مسیری برای تخلیه آن فراهم گردد. درمان دارویی برای مواردی که شدت بیماری کم باشد می تواند پاسخگو باشد؛ در غیر این صورت فرد باید به دنبال یک روش تضمینی مانند جراحی آندوسکوپی سینوس ها و بینی باشد. این جراحی به صورت سرپایی و با بیشترین اثربخشی (حدود ۹۰ درصد) انجام خواهد گرفت.

در جراحی آندوسکوپی سینوس، جراح در تلاش است تا مسیرهای تخلیه طبیعی سینوس ها را باز نماید. این کار به سینوس ها کمک می کند تا سلامت خود را به دست آورده و عملکرد صحیحی داشته باشند؛ به این ترتیب، امکان بروز هر گونه عفونت حاد و التهاب شدید از بین خواهد رفت.

هدف از جراحی آندوسکوپی سینوس ها و بینی آن است که جراح بخش هایی از استخوان ها و غشاهای مخاطی را بردارد که این کار باید با ظرافت و دقت انجام گیرد. در واقع، این غشاها و استخوان ها با اینکه بسیار ظریف و نازک هستند، اما مسیر تخلیه سینوس ها را مسدود می کنند. در نتیجه لازم است طی جراحی آن ها را حذف نمود تا دوباره شرایط تخلیه طبیعی سینوس ها فراهم گردد.

اگر می خواهید به طور دقیق بدانید که آندوسکوپ چیست باید گفت که یک پروب یا تلسکوپ کوچک فیبر نوری است که به انجام جراحی بدون هیچ گونه برشی کمک خواهد کرد. در اصل، این پروب از طریق سوراخ های بینی وارد می شود و پزشک جراح با مشاهده بافت های داخلی می تواند جراحی را انجام دهد.

چه زمانی آندوسکوپی سینوس و بینی توسط پزشک به بیمار توصیه می شود؟

از روش های تشخیصی که معمولا برای بررسی وضعیت بیماری های بینی و سینوس ها استفاده می شوند می توان به ام آر آی و سی تی اسکن اشاره کرد. اما در مواردی که مشکل مخاط به وجود آمده باشد، این ابزار نمی توانند به طور کامل کمک کنند. در این حالت، استفاده از آندوسکوپی سینوس و بینی روشی است که در برخورد با بیماری های مخاطی ناحیه بینی و سینوس ها مفید خواهد بود.

پزشک معمولا برای بررسی وجود بیماری هایی نظیر سینوزیت، آلرژی و تورم مخاط، استفاده از روش آندوسکوپی سینوس ها و بینی را تجویز می کند. علاوه بر این، در مواردی که جسم خارجی به ناحیه بینی وارد شده است و یا تومورهای مشکوکی در بینی شکل گرفته باشند، روش آندوسکوپی سینوس راهگشا خواهد بود.

گاهی ممکن است بیمار به سردردهای شدید مبتلا باشد؛ در این شرایط نیز پزشک می تواند با تجویز آندوسکوپی سینوس به بررسی عامل ایجاد سردرد بپردازد. برخی دیگر از معضلاتی که با استفاده از آندوسکوپی بینی و سینوس قابل ارزیابی هستند عبارت اند از:

  • علت یابی در مورد خونریزی مکرر از بینی
  • بروز لوزه سوم یا بزرگ شدن آدنوئید
  • ایجاد انحراف دیواره ای یا هیپرتروفی توربین (Turbinate Hypertrophy)
  • شکل گیری پولیپ درون بینی
  • نشت مایع مغزی
  • بررسی یا جراحی تومورهایی که در قاعده جمجه تشکیل شده اند
  • بروز مشکل در احساس بویایی
  • بررسی علل احساس گرفتگی در گوش
  • رفع عوامل به وجود آورنده بوی بد دهان

یکی از بزرگترین امتیازاتی که می توان برای آندوسکوپی برشمرد، عدم استفاده از پرتوهای خطرناک در تصویربرداری است. در اصل، برخلاف روش هایی که از اشعه ایکس استفاده می کنند، در آندوسکوپی تنها یک پروب نوری به کار برده می شود. بنابراین، ضرری به بیمار و بافت های داخلی نرسیده و حتی تا چندین بار می توان آن را تکرار نمود. همین مساله باعث می شود تا برای افرادی مانند بانوان باردار که موقعیت حساس تری دارند هم بتوان از این روش با خیال راحت استفاده کرد.

یک پزشک با انجام آندوسکوپی سینوس و بینی چه اهدافی را دنبال می کند؟

اگر پزشک متخصص گوش، حلق و بینی با انجام بررسی های اولیه مبنی بر ارزیابی عملکرد سینوس ها و بینی، به این نتیجه برسد که سینوس ها عملکرد بهینه ای ندارند، آن گاه به دنبال راه چاره خواهد بود. در صورتی که شدت عفونت و التهاب کم باشد، معمولا تلاش بر این است که با دارو بیماری را درمان نماید. اما در مواردی که فرد به سینوزیت مزمن دچار می شود بهترین راه رفع تنگی مسیرهای تخلیه سینوس است. هدف کلی از انجام آندوسکوپی سینوس و بینی بهبود تخلیه سینوس ها و بهینه سازی جریان هوا و تنفس از طریق بینی است.

پس از بررسی های اولیه و چک کردن وضعیت سلامت بیمار، پزشک برای رسیدن به یکی از اهداف زیر، عمل جراحی آندوسکوپی سینوس را برنامه ریزی خواهد کرد:

  • کم کردن احتمال ابتلا به عفونت های سینوسی
  • کاهش شدت عفونت های ایجاد شده در سینوس ها
  • بهتر شدن شدت هوای جریان یافته از طریق بینی
  • بهتر شدن عملکرد حس بویایی در فرد
  • رفع اختلالات موجود در تخلیه ترشحات سینوسی
  • انجام عمل پولیپ بینی برای حذف آن و آزادتر کردن مسیر خروج ترشحات
  • رفع مشکل انسداد دهانه سینوس ها
  • بر طرف کردن انحراف تیغه میانی بینی
  • افزایش حجم مجرای خروجی سینوس

جراحی آندوسکوپی سینوس و بینی به چه شکلی انجام می شود؟

حال که می دانیم آندوسکوپی بینی چیست، وقت آن است که نحوه و روش های انجام آن را بررسی کنیم. پیش از شروع فرایند درمان و انجام عمل جراحی لازم است به دنبال بهترین جراح آندوسکوپی بینی باشید. انتخاب یک جراح ماهر و باتجربه به دریافت نتیجه درمانی رضایت بخش منجر شده و عوارض ناشی از عمل را نیز به حداقل می رساند.

جراحی آندوسکوپی سینوس ها در حال حاضر روشی ارجح برای درمان بیماری های مخاطی به حساب می آید. لازم به ذکر است که جراحی با پروب آندوسکوپی به هیچ گونه برشی در ناحیه صورت نیاز ندارد و این یک مزیت عمده برای این روش محسوب می شود.

برای شروع عمل جراحی بر اساس تشخیص پزشک، بیهوشی عمومی و یا بی حسی موضعی باید انجام گیرد. در بیهوشی عمومی، بیمار با تزریق مواد بیهوشی به بدن، کاملا بیهوش شده و مدتی بعد از اتمام جراحی به هوش می آید. اما برای جراحی با بی حسی موضعی، پزشک تنها در ناحیه بینی و سینوس ها حالت بی حسی ایجاد کرده و فرد در وضعیت نسبتا هوشیار قرار دارد.

هدف از انجام جراحی آندوسکوپی سینوس، رفع مشکل سینوس ها و بینی و درمان سینوزیت است؛ به طوری که سلامت سینوس ها و بینی تضمین گردد. برای انجام آندوسکوپی سینوس، ابتدا آندوسکوپ که به همان پروب نوری متصل به لوله باریک گفته می شود، از طریق بینی وارد ناحیه مورد نظر خواهد شد. در سر این پروب نوری، یک عدد دوربین ظریف نصب شده که وظیفه تصویربرداری از بافت و فضاهای داخلی را بر عهده دارد. جراح به کمک این دوربین می تواند تمامی نواحی داخل بینی و سینوس ها را با وضوح بسیاری مشاهده نماید.

گفتیم که هدف اصلی از انجام عمل آندوسکوپی سینوس ها و بینی، رفع گرفتگی های ایجاد شده در مسیر تخلیه ترشحات است. از این رو، پس از ورود آندوسکوپ به بینی، جراح گرفتگی ها را ارزیابی کرده و در نهایت بافت های آسیب دیده را حذف می کند. این کار کمک می کند تا هم التهاب ها از بین رفته و ترشحات انباشته درون سینوس ها تخلیه شوند و هم مسیرهای تخلیه بازتر و عملا وسیع تر از قبل گردند.

استفاده از لیزر و سوزاندن پولیپ ها راه دیگری است که برای باز کردن مسیرهای مسدود شده به کار می رود. ایجاد یک حفره کوچک چرخشی که بافت های اضافی را حذف می کند نیز روش دیگر جراحی آندوسکوپی سینوس به حساب می آید.

جراحی آندوسکوپی سینوس و بینی بر روی چه سینوس هایی می تواند انجام گیرد؟

به طور کلی، همه افراد می توانند در ساختار صورت خود هشت سینوس داشته باشند که به طور برابر در دو طرف صورت توزیع شده اند (هر طرف چهار سینوس). برای نامگذاری این سینوس ها از اصطلاحات اتموئید (Ethmoid)، اسفنوید (Sphenoid)  یا پروانه ای، ماکسیلاری (Maxillary) و سینوس پیشانی استفاده می شود. محل قرار گرفتن هر کدام از این سینوس ها به این شرح است:

  • سینوس های ماکسیلاری در گونه ها
  • سینوس های اتموئید در ناحیه بین چشم ها
  • سینوس های پروانه ای یا اسفنوید دقیقا در مرکز سر
  • سینوس هایی که در ناحیه پیشانی هستند

البته نباید فراموش کرد که افراد مختلف آناتومی های متفاوتی دارند و بنابراین، ممکن است بعضی از این سینوس ها در صورت گروهی از افراد وجود نداشته باشند. در هر حال، بیماری سینوزیت مزمن در انواع مختلف سینوس می تواند بروز کند. از این رو، جراحی آندوسکوپی سینوس نیز روشی درمانی برای بهبود عملکرد همه این سینوس ها به شمار می آید و به نوع خاصی از آن ها تعلق ندارد.

مراقبت های قبل از انجام عمل آندوسکوپی سینوس و بینی کدام اند؟

یکی از اقدامات مهم پیش از برنامه ریزی برای عمل جراحی آندوسکوپی آندوسکوپی سینوس و بینی ، جلسه مشاوره با پزشک جراح و متخصصی است که باید عمل را انجام دهد. در این جلسه، پزشک متخصص باید وضعیت سلامت عمومی و سوابق پزشکی فرد را بررسی نماید. از طرفی، برای ارزیابی دقیق تر سلامت جسمانی شخص، لازم است برخی آزمایش های اولیه نظیر آزمایش خون، عکس برداری اشعه ایکس و مانند آن ها را تجویز کند. در این جلسه بیمار هم می تواند تمامی سوالات لازم را از پزشک خود بپرسد و از این طریق نگرانی و ترس خود را کاهش دهد. در جلسات مشاوره پزشک درباره سابقه بیماری و هر گونه مشکل پزشکی از شما سوال خواهد کرد، بنابراین اگر از بیماری خاصی رنج می برید، حتما نوع مشکل خود را با پزشک در میان بگذارید تا از وقوع اتفاقات ناخوشایند پیشگیری شود.

سپس، پزشک متخصص برای انجام عمل جراحی معاینات فیزیکی و تجویزهای اولیه را انجام می دهد. طی این معاینات مشخص می شود که سینوس ها و بینی شخص بیمار در چه وضعیتی قرار دارد و چه اقدامات اولیه ای لازم است. برای مثال، گاهی پزشک برای اینکه التهاب سینوس ها کاهش پیدا کند و یا آمادگی بیمار برای انجام عمل بیشتر گردد، داروهایی را تجویز خواهد کرد. این داروها عمدتا از نوع آنتی بیوتیک ها و یا استروئیدها هستند که به شکل خوراکی مصرف می شوند.

مصرف دارو پیش از انجام عمل

نکته مهمی که درباره داروهای یاد شده وجود دارد این است که در بازه مشخصی مصرف خواهند شد. در واقع، باید زمان بندی مصرف آن ها به گونه ای باشد که در روز جراحی مشکلی برای بیمار به وجود نیاید. بنابراین، باید طبق دستور پزشک و در زمان دقیق مصرف آن را شروع نمود. توصیه های پزشک را در این مورد جدی بگیرید.

یکی از مسائل مهم، خونریزی حین جراحی آندوسکوپی سینوس است که باید تا حد امکان به حداقل برسد. برای این منظور، مصرف داروهایی استروئیدی و ضد انعقاد خون باید از چهارده روز قبل از عمل قطع گردد. بنابراین، اگر مواد و داروهایی نظیر آسپرین، ایبوپروفن (Motrin/Advil)، ناپروکسن (Aleve)، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDS)، ویتامین E، قرص سیر و جینسینگ را مصرف می کنید، بهتر است آن ها را متوقف سازید.

البته درباره برخی داروها نظیر آسپرین و یا داروهایی که متخصص برای شما تجویز کرده است، باید با احتیاط رفتار نمود؛ به این ترتیب، این موارد را با پزشک خود در میان بگذارید. این موضوع در مورد داروی کومادین که برای رقیق شدن خون مصرف می شود نیز برقرار است. در مورد مصرف برخی داروها نظیر تیلنول هیچ گونه خطری بیمار را تهدید نکرده و می توان تا روز جراحی به مصرف آن ها ادامه داد.

این احتمال وجود دارد که استفاده از مخمرها منجر به تداخل دارویی با داروهای بیهوشی گردد. به همین دلیل، پزشک معمولا استفاده از مخمرها را از دو هفته قبل از جراحی آندوسکوپی بینی ممنوع می کند.

افرادی که به مصرف سیگار اعتیاد دارند، باید از سه هفته قبل از جراحی آندوسکوپی سینوس از مصرف آن خودداری نمایند. البته مصرف این ماده حتی برای بعد از عمل هم باید به تاخیر بیفتد و تا چهار هفته کنار گذاشته شود. زیرا با مصرف سیگار خطر عفونت وجود داشته و ترمیم زخم های حاصل از عمل نیز به تعویق خواهد افتاد. چه بسا در اثر مصرف سیگار نتیجه حاصل از عمل نیز رضایت بخش نباشد.

درباره نحوه بیهوشی حین عمل می توانید با پزشک خود مشورت نمایید. در صورتی که می خواهید تنها بی حسی موضعی انجام گیرد، این مساله را با پزشک خود در میان بگذارید. هر چند ممکن است پزشک بر اساس شرایط شما، بیهوشی عمومی را ترجیح دهد.

مراقبت ها و عوارض بعد از عمل آندوسکوپی سینوس و بینی شامل چه مواردی می شود؟

بیماری که تحت عمل آندوسکوپی سینوس قرار می گیرد، بعد از تمام شدن جراحی ابتدا حدود یک ساعت در اتاق ریکاوری تحت نظر خواهد بود. در مرحله بعدی بنا بر تشخیص پزشک ممکن است به مدت یک تا دو ساعت دیگر در ریکاوری دوم به سر ببرد. البته حال عمومی اکثر بیماران بعد از جراحی آندوسکوپی سینوس کاملا خوب بوده و افراد می توانند در روز عمل به راحتی به منزل باز گردند. حتی در خیلی از موارد این امکان وجود دارد که بینی شخص نیازی به پانسمان نداشته باشد.

بیمارانی که تحت آندوسکوپی بینی قرار گرفته اند، معمولا یک تا دو روز بعد از عمل خونریزی خفیف از ناحیه بینی دارند. همچنین، بین یک تا دو هفته بعد از عمل ممکن است با کسلی و احساس خستگی طی شود. این موارد کاملا طبیعی بوده و به مرور بر طرف خواهند شد. در صورت وجود درد در ناحیه تحت جراحی می توانید از داروهای مسکن و ضد درد تجویز شده توسط پزشک متخصص استفاده کنید تا آن را کنترل نمایید.

عمده مراقبت های بعد از عمل جراحی آندوسکوپی توسط مراقب بهداشتی به بیمار آموزش داده خواهد شد. انجام این مراقبت ها می تواند به بهبود سریع تر کمک نماید. در روزهای بعد از جراحی باید جلسات متعددی با پزشک خود داشته باشید تا بررسی ها و اقدامات لازم توسط پزشک انجام گیرد. برای مثال پزشک در هر جلسه از یک روش آندوسکوپی استفاده می کند تا نحوه درمان سینوس ها به طور کامل ارزیابی گردد. به این ترتیب، خون از سینوس ها پاکسازی شده و ایجاد هر گونه عفونت احتمالی در اسرع وقت تشخیص داده شده و رفع خواهد شد. همچنین، از تشکیل زودرس بافت اسکار هم جلوگیری می نماید.

برای بهبود سریع تر و دریافت بهترین نتیجه از عمل جراحی آندوسکوپی بینی، از باد کردن بینی خود در روزهای بعد از جراحی خودداری کنید. همچنین، تا حد امکان از خم شدن، بلند کردن اجسام سنگین و فشار وارد آوردن به بینی خودداری نمایید. بهتر است در هفته های اول بعد از عمل با پیاده روی و انجام ورزش های سبک در منزل، جسم خود را شاداب و قوی نگه دارید. برای انجام ورزش های نیمه سنگین هم می توانید از یک هفته تا ده روز بعد از عمل اقدام کنید. انجام ورزش های شدید را از زمان دو هفته پس از جراحی می توان به تدریج شروع کرد.

برای بازگشت به فعالیت های روزانه نظیر محیط کار و تحصیل حدود یک هفته تا ده روز زمان نیاز است تا بیمار آمادگی لازم را به دست آورد.

اختلال بویایی ( دکتر سید رضا سید محمد دولابی )

اختلال بویایی (olfactory dysfunction) نتیجه‌ای است شایع از ابتلا به عفونت کووید-19 و نشانه‌های پایدار آن می‌توانند تاثیر عمیقی بر کیفیت زندگی داشته باشند. در حال حاضر دستورالعمل‌های محدودی در مورد بهترین روش درمان این وضعیت وجود دارد.

از دست دادن عملکرد بویایی به عنوان یک نشانه اصلی از ابتلا به عفونت COVID‐19 شناخته شده، و همه‌گیری کنونی منجر به بروز اختلال در حس بویایی تعداد زیادی از افراد مبتلا به این عفونت شده است. در بسیاری از این افراد، این وضعیت موقتی است و طی دو تا چهار هفته برطرف می‌شود. با این حال، در اقلیت قابل توجهی از بیماران نشانه‌ها همچنان ادامه می‌یابد و پایدار باقی می‌ماند. در حال حاضر، مشخص نیست که اعمال زودهنگام مداخله با هر روش درمانی دیگر (مانند دارو‐درمانی یا آموزش بویایی (olfactory training)) می‌تواند باعث بهبود و پیشگیری از تداوم اختلال بویایی شود یا خیر.

اهداف

ارزیابی اثرات (مزایا و مضرات) مداخلاتی که برای پیشگیری از وقوع اختلال پایدار عملکرد بویایی ناشی از عفونت COVID‐19 استفاده شده یا پیشنهاد شده‌اند. هدف ثانویه عبارت است از به‌روز کردن شواهد، با استفاده از رویکرد مرور سیستماتیک پویا.

روش‌های جست‌وجو

متخصص اطلاعات گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین، به جست‌وجو در پایگاه ثبت مطالعات COVID‐19 در کاکرین؛ پایگاه ثبت ENT در کاکرین؛ CENTRAL؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid Embase؛ Web of Science؛ ClinicalTrials.gov؛ ICTRP و منابع دیگر برای یافتن مطالعات منتشر شده و منتشر نشده پرداخت. تاریخ جست‌وجو 16 دسامبر 2020 بود.

معیارهای انتخاب

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) با حضور شرکت‏‌کنندگانی که نشانه‌های اختلال بویایی را به دنبال ابتلا به عفونت COVID‐19 نشان دادند. افرادی که نشانه‌ها را به مدت کمتر از چهار هفته داشتند، وارد این مرور شدند. مطالعات هر نوع مداخله‌ای را عدم درمان یا دارونما (placebo) مقایسه کردند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها

از پروسیجرهای استاندارد روش‌شناسی کاکرین استفاده کردیم. پیامدهای اولیه ما وجود عملکرد طبیعی بویایی، عوارض جانبی جدی و تغییر در حس بویایی بودند. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از تغییر در حس چشایی، کیفیت زندگی مرتبط با بیماری، شیوع پاروسمی (parosmia) و دیگر عوارض جانبی (از جمله خون دماغ/ترشحات خونی). از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی قطعیت شواهد هر پیامد بهره گرفتیم.

نتایج اصلی

یک مطالعه را با حضور 100 شرکت‌کننده وارد کردیم، که اسپری استروئیدی داخل بینی را با عدم مداخله مقایسه کرد. به شرکت‌کنندگان در هر دو گروه نیز توصیه شد که آموزش بویایی (olfactory training) را در طول دوره کارآزمایی انجام دهند. داده‌ها فقط برای دو مورد از پیامدهای از پیش تعیین شده برای این مرور شناسایی شدند، و هیچ داده‌ای برای پیامد اولیه عوارض جانبی جدی در دسترس نبود.

کورتیکواستروئیدهای داخل بینی در مقایسه با عدم مداخله (همگی همراه با استفاده از آموزش بویایی)

وجود عملکرد طبیعی بویایی پس از سه هفته درمان توسط خود شرکت‌کنندگان، با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری (دامنه 0 تا 10، نمرات بالاتر = بهتر) ارزیابی شد. نمره 10 نشان دهنده «احساس بویایی کاملا طبیعی» بود. شواهد در مورد تاثیر کورتیکواستروئیدهای داخل بینی در بهبود حس بویایی که توسط خود بیماران رتبه‌بندی شد، بسیار نامشخص است (برآورد تاثیر مطلق: 619 مورد در هر 1000 نفر در مقایسه با 520 مورد در هر 1000 نفر، خطر نسبی (RR): 1.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.85 تا 1.68؛ 1 مطالعه؛ 100 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).

تغییر در حس بویایی گزارش نشد، اما نمره حس بویایی که توسط خود فرد رتبه‌دهی شد، در نقطه پایانی مطالعه با همان مقیاس آنالوگ بصری (پس از سه هفته درمان) گزارش شد. میانه نمرات در نقطه پایانی برای گروه دریافت کننده کورتیکواستروئیدهای داخل بینی معادل 10 (دامنه بین‐چارکی (interquartile range; IQR): 9 تا 10)، و برای گروه عدم مداخله برابر با 10 (IQR؛ 5 تا 10) به دست آمد (1 مطالعه؛ 100 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

شواهد بسیار محدودی در مورد اثربخشی مداخلات مختلف در پیشگیری از اختلال پایدار بویایی پس از ابتلا به عفونت COVID‐19 در دسترس است. با این حال، تعداد کمی از مطالعات در حال انجام را در این زمینه شناسایی کرده‌ایم. از آنجا که این یک مرور سیستماتیک پویا است، شواهد به‌طور منظم به‌روز می‌شوند تا به محض در دسترس قرار گرفتن داده‌های جدید از این موارد، و سایر مطالعات مرتبط، وارد این مرور شوند.

برای این (اولین) نسخه از مرور پویا، یک مطالعه تکی را از کورتیکواستروئیدهای داخل بینی برای ورود در این مرور شناسایی کردیم، که داده‌ها را فقط برای دو مورد از پیامدهای از پیش تعیین شده ما ارائه می‌دهد. شواهد قطعیت بسیار پائینی داشت، بنابراین مطمئن نبودیم که تجویز کورتیکواستروئیدهای داخل بینی ممکن است تاثیر مفیدی داشته باشد یا مضر.

آبریزش بینی ( دکتر سید رضا سید محمد دولابی )

آبریزش بینی (Runny Nose) اغلب بر اثر تحریک بافت بینی به دلیل مواد آلرژی‌زا یا عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی بروز پیدا می‌کند. معمولا این عارضه خودبه‌خود از بین می‌رود اما اگر نشان‌دهنده بیماری خاصی باشد نیاز به درمان پزشکی دارد.

همه ما در طول زندگی آبریزش بینی را موقع ابتلا به عفونت‌های ویروسی مثل آنفولانزا و سرماخوردگی تجربه کرده‌ایم. در برخی افراد این عارضه با بروز آلرژی فصلی‌ همراه با عطسه و سرفه رخ می‌دهد. آبریزش بینی با هر علتی کلافه‌کننده است و در صورت طولانی شدن مدت درمان، می‌تواند دردناک باشد. در صورتی که این عارضه پس از یک هفته با درمان‌های خانگی بهبود پیدا نکرد یا دلیل مشخصی برای بروز آن وجود نداشت، باید به متخصص گوش، حلق و بینی مراجعه کنید. 

اگر شما هم از آبریزش بینی خود یا فرزندتان کلافه شده‌اید، در این مقاله از مجله درمانکده همراه ما باشید تا شما را بیشتر با علت و راه‌کارهای درمانی آن آشنا کنیم.

آبریزش بینی چیست؟

آبریزش بینی یا Rhinorrhea در واقع همان مخاطی است که از بینی خارج می‌شود. این مشکل می‌تواند در اثر درجه حرارت پایین هوای بیرون، خشکی هوا، سرماخوردگی، آنفولانزا یا حساسیت ایجاد شود. هنگامی که ویروس سرماخوردگی یا ماده حساست‌زایی مانند گرده و غبار، وارد بدن می‌شود، باعث تحریک پوشش بینی، سینوس‌ها و حفره‌های پر از هوا در اطراف صورت خواهد شد. در این وضعیت بینی شروع به تولید مخاطی شفاف می‌کند. این مخاط یا همان موکوس (Mucus)  باکتری‌ها، ویروس‌ها یا آلرژن‌ها را به دام انداخته و در بیرون کردن آن‌ها از بینی و سینوس‌ها کمک می‌کنند.

علائم همراه با آبریزش بینی کدامند؟

معمولا قوام و رنگ مخاطی که از بینی خارج می‌شوند متفاوت است. اگر علت ابریزش بینی بدون سرماخوردگی با  آلرژی، خوردن غذاهای تند یا دمای بسیار پایین هوا مرتبط باشد، مخاطی که بیرون می‌آید حالت آبکی دارد. زمانی که علت آبریزش بینی با سرماخوردگی یا عفونت دیگری مرتبط است، بینی شما مخاط غلیظ‌تری تولید می‌کند. 

این عارضه اغلب با علائم زیر همراه خواهد بود:

  • گرفتگی بینی
  • عطسه
  • آبریزش بینی از پشت گلو
  • سرفه
  • گلودرد
  • خارش یا آبریزش چشم

آبریزش بینی چگونه اتفاق می‌افتد؟

برخی از فرآیندهای بدن و ساختار بینی می‌توانند به بروز این عارضه کمک کنند. آن‌ها شامل موارد زیر هستند:

  • غدد مخاطی بینی: غدد مخاطی دائما مخاط تولید می‌کنند تا داخل بینی شما مرطوب و سالم بماند. این مخاط از شما در برابر میکروب‌ها و سایر محرک‌ها محافظت می‌کنند. تحریک سیستم عصبی بدن بر اثر عوامل مختلف، باعث افزایش پاراسمپاتیک و تولید بیشتر مخاط خواهد شد.
  • سلول‌های اپیتلیال: این سلول‌ها داخل حفره بینی را می‌پوشانند و برای واکنش در برابر التهاب بدن سلول‌های سیتوکین آزاد می‌کنند.
  • رگ‌های خونی بینی: این رگ‌ها می‌توانند منقبض و گشاد شوند. در صورت ترشح ماده شیمیایی هیستامین ناشی از واکنش‌های آلرژیک، نفوذپذیری عروق و گشاد شدن رگ‌های خونی تحریک خواهند شد که نتیجه آن آبریزش بینی است.
  • سیستم ایمنی بدن: وقتی بدن بیمار است، عوامل بیماری‌زا مانند انواع میکروب‌ها، باکتری‌ها و… از مخاط بینی و سیستم تنفسی عبور می‌کنند. در این وضعیت سیستم ایمنی مواد خاصی را برای از بین بردن پاتوژن‌ها آزاد می‌کند. این مواد به بینی دستور می‌دهند تا برای پاکسازی پاتوژن‌های مضر مخاط بیشتری تولید کنند. در این صورت آبریزش بینی شروع می‌شود.

علت آبریزش بینی

این عارضه معمولا بر اثر ۲ علت رایج رخ می‌دهد، از جمله:

آلرژی (رینیت آلرژیک)

آبریزش بینی ناشی از آلرژی معمولا بر اثر گرده گل، گردوغبار یا شوره بدن حیوانات خانگی ایجاد می‌شود. آلرژن‌ها برای اکثر افراد بی‌ضرر هستند اما در صورت ابتلا به رینیت آلرژیک، سیستم ایمنی بدن شما آلرژن را پدیده خارجی مضر می‌شناسد. در این وضعیت سیستم ایمنی برای محافظت از بدن هیستامین ترشح می‌کند که نتیجه آن التهاب و خارش شدید غشای مخاطی درون بینی، چشم و گلو است. از همین‌رو می‌توان علت ریزش اب شفاف از بینی را با وضعیت رینیت آلرژیک مرتبط دانست.

عفونت ویروسی

دیگر علت رایج این عارضه عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا و کوید-۱۹ هستند. تنفس یک ویروس باعث تحریک پوشش بینی و سینوس‌ها می‌شود. بدن در واکنش به این وضعیت بینی را مجبور به تولید مخاط شفاف می‌کند. اگر ویروس‌ها از پوشش مخاطی بینی عبور کنند، بیمار می‌شوید و مخاط بینی دیگر شفاف نخواهند بود. در این وضعیت بینی مخاط بیشتری تولید می‌کند که ممکن است به زرد، سبز یا سفید تغییر رنگ بدهند.

دیگر دلایل رایج ریزش آب از بینی را می‌توانید در جدول زیر مشاهده کنید:

نوع آبریزش بینیعلت آبریزش بینی
هوای سردهوای سرد و خشک پوشش بینی را تحریک می‌کند و غدد بینی در دفاع، مخاط اضافی تولید می‌کنند تا پوشش داخلی بینی مرطوب بماند که نتیجه آن آبریزش است.
اشک ریختنبا تولید اشک اضافی به دلیل گریه یا حساسیت، بخشی از آن از طریق مجرای بینی به حفره‌های آن تخلیه می‌شود و از بینی چکه می‌کند.
سینوزیتعفونت ویروسی، باکتریایی و آلرژی‌ها محرکی برای سینوس محسوب می‌شوند و آن را مسدود می‌کنند. این وضعیت باعث درد در صورت و آبریزش بینی خواهد شد.
رینیت چشاییوقتی غذاهای خاصی مانند غذاهای تند یا گرم مصرف کنید، باعث ریزش آب از بینی می‌شود. در این وضعیت عصب خاصی در بینی به دلیل ماده شیمیایی کپسایسین در غذاهای تند تحریک خواهد شد.
رینیت بارداریاین وضعیت زمانی رخ می‌دهد که در دوران بارداری بیش از ۶ هفته دچار ریزش آب از بینی یا گرفتگی آن باشید که دلیل این عارضه تغییرات هورمونی مختص حاملگی است.
برخی داروهاداروهایی مانند قرص‌های ضد بارداری، داروی فشار خون ، داروی ضد افسردگی و داروهای اختلال نعوظ با عوارض آبریزش بینی همراه هستند.
نشت مایع مغزی نخاعینشت مایع از اطراف مغز و نخاع دیگر علت ریزش اب شفاف از بینی است که معمولا از یک سوراخ چکه می‌کند.
ترک مواد مخدرمتوقف کردن مواد مخدر در صورت وجود وابستگی فیزیکی با علائمی مانند ریزش آب از بینی و چشم همراه است.

جدول دلایل آبریزش بینی

چه زمانی برای ریزش آب بینی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

آبریزش بینی معمولا خودبه‌خود از بین می‌رود، اما در صورت بروز هر یک از شرایط زیر حتما به بهترین پزشک داخلی یا متخصص گوش، حلق و بینی مراجعه کنید:

  • علائم بیش از ۱۰ روز ادامه دارد و هیچ بهبودی مشاهده نمی‌شود.
  • علائم شدید یا غیر معمول است.
  • آبریزش از بینی کودک خردسال فقط از یک سوراخ بینی بیرون می‌چکد.
  • ریزش آب از بینی به رنگ سبز، خونین یا بدبو است.

علت آبریزش بینی مداوم چیست؟

گاهی‌اوقات سرازیر شدن آب از بینی می‌تواند بدون هیچ دلیل خاصی بروز پیدا کند. افراد مبتلا به این عارضه از آبریزش بینی مداوم شکایت می‌کنند که با راه‌کارهای خانگی بهبود نمی‌یابد. به این وضعیت اصطلاحا رینیت غیر آلرژیک می‌گویند. 

به طور کلی علت ابریزش بینی طولانی می‌تواند ناشی از عوامل و شرایط پزشکی زیر باشد: 

  • پولیپ بینی
  • تومور
  • سردردهای میگرنی
  • گیر کردن جسم خارجی درون بینی

درمان آبریزش بینی

در اغلب موارد این عارضه خودبه‌خود پس از یک دوره استراحت بهبود می‌یابد. گاهی اوقات می‌توان برای ابریزش بینی بزرگسال با تهیه داروی ضد احتقان بدون نسخه این عارضه را متوقف کرد. اما در صورت ادامه دار بودن این عارضه از مصرف خودسرانه دوز بیشتر دارو اجتناب کرده و به پزشک مراجعه کنید.

اگر می‌خواهید بدانید برای آبریزش بینی چی خوبه می‌توان گفت راه‌کارهای زیر به طور کلی بهترین درمان این عارضه محسوب می‌شوند:

  • نوشیدن مایعات فراوان
  • استراحت کافی
  • مرطوب نگه داشتن خانه با دستگاه بخور
  • اسپری بینی برای کاهش آبریزش
  • اسپری‌های ضد احتقان برای کاهش گرفتگی بینی

درمان آبریزش بینی در سرماخوردگی

اگر علت این عارضه ناشی از التهاب ویروس سرماخوردگی در مجرای بینی باشد، برای درمان آن معمولا داروی ضد احتقان تجویز می‌شود. در برخی موارد پزشک به دلیل عوارضی مانند خشکی بیش از حد بینی و گلو برای درمان آبریزش بینی و عطسه به جای داروی ضد احتقان، قرص دیفین هیدرامین تجویز می‌کند. این داروی آبریزش بینی خواب‌آور است و معمولا توصیه می‌شود زمانی که باید هوشیار باشید (مانند زمان رانندگی) آن را مصرف نکنید. بهترین زمان مصرف برای این قرص قبل از خواب خواهد بود.

درمان ابریزش بینی در کودکان

سیستم ایمنی کودکان نسبت به بزرگسالان واکنش متفاوتی دارد، از همین‌رو داروهای بدون نسخه برای درمان ریزش آب بینی در کودکان زیر چهار سال ممنوع هستند. برای متوقف کردن این عارضه ناشی از سرماخوردگی یا آلرژی حتما با پزشک کودکان مشورت کنید تا نوع دارو و دوز آن بر اساس پارامترهای مهمی همچون وزن، سن و شدت ریزش آب بینی مشخص شوند.

چه درمانی برای آبریزش بینی ناشی از آلرژی توصیه می‌شود؟

اگر شما هم به دلیل آلرژی دچار ریزش آب از بینی می‌شوید، به موارد زیر توجه کنید:

  • وقتی تعداد گرده زیاد است در اوایل صبح و در روزهای بادی، در خانه بمانید.
  • پنجره‌ها را در طول فصل حساسیت بسته نگه داشته و در صورت امکان از دستگاه تهویه هوا استفاده کنید.
  • اگر در فضای بیرون کار می‌کنید، ماسک ضد گردوغبار بزنید، بعد از رسیدن به منزل لباس‌هایتان را عوض کنید و دوش بگیرید.
  • اگر به موی بدن حیوانات حساس هستید از تماس با گربه‌ها و سگ‌ها خودداری کنید.

برای آبریزش بینی چی بخوریم؟

مایعات گرم می‌توانند از ریزش شدید آب بینی جلوگیری کنند. از همین‌رو می‌توان برخی از دمنوش‌ها را که دارای خاصیت ضد التهابی هستند، برای درمان ابریزش بینی بزرگسالان مناسب دانست. این دمنوش‌ها برای درمان آبریزش بینی و عطسه‌های شدید گزینه بسیار مناسبی خواهند بود:

  • دمنوش آویشن
  • دمنوش میخک، آویشن و دارچین
  • دمنوش زنجبیل
  • دمنوش دانه میوه به
  • دمنوش مریم گلی

روش‌های جلوگیری از آبریزش بینی

رعایت بهداشت بسیار مهم است و اغلب می‌تواند به جلوگیری از انتشار میکروب‌ها کمک کند. در اینجا چند نکته ساده را یادآور شده‌ایم:

  • دست‌ها را مرتب بشویید.
  • بعد از سرفه، عطسه و پاک کردن بینی، دستمال‌های استفاده شده را دور بیندازید.
  • از افرادی که سرماخوردگی یا عفونت دارند، دوری کنید.
  • غذای سالم بخورید و مرتب ورزش کنید تا به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کند.
  • سرفه و عطسه را به سمت داخل آرنج انجام شوند.
  • سطوح مانند میز، کابینت، اسباب ‌ازی‌ها، دستگیره در و وسایل حمام را تمیز و ضدعفونی کنید.

راهنمای مراجعه به پزشک

آبریزش بینی می‌تواند کمی آزاردهنده باشد اما اغلب موقتی است و در اثر واکنش سیستم ایمنی بدن بروز پیدا می‌کند. این عارضه در هوای سرد یا در صورت ابتلا به سرماخوردگی و آنفولانزا بسیار شایع خواهد بود که معمولا با استراحت برطرف می‌شود. 

آلرژی( دکتر سید رضا سید محمد دولابی )

آلرژی (به فرانسوی: allergie ) یا حساسیت واکنش بیش از اندازه سیستم ایمنی بدن در برابر عوامل گوناگون است. کسانی که دچار حساسیت می‌شوند دارای دستگاه ایمنی فوق هوشیار هستند که در برابر مواد ظاهراً بی‌‌زیان موجود در محل زندگیشان واکنشی بیش از اندازه نشان می‌دهند.

آلرژی چیست؟ آلرژی بیماری رایجی است که در افراد ممکن است با شدت متفاوت بروز کند. معمولاً بیشتر آلرژی‌ها درمان قطعی ندارد اما راهکارهایی وجود دارند که شدت این بیماری را کاهش می‌دهند. نشانه‌های آلرژی در افراد ممکن است متفاوت باشد: گرفتگی و احتقان بینی، عطسه، خارش بینی، ترشح از بینی، خارش گوش‌ها یا سقف دهان، التهاب چشم شامل قرمزی و اشک‌ریزی، التهاب‌های پوستی که نواحی از پوست خشک قرمز و خارش‌دار می‌شود، کهیر که ضایعات خارش‌دار پوست هستند، آسم و مشکل در تنفس به صورت کوتاه شدن نفس، سرفه و خس خس سینه.

آلرژی چگونه عمل می‌کند؟!

هنگامی که فردی که دارای حساسیت است ماده حساسیت‌زا را استنشاق کرده و یا  می‌خورد و یا از طریق پوست با آن تماس پیدا می‌کند یک‌سری اتفاقات در بدن او رخ می‌دهد که به مجموعه آن‌ها  واکنش آلرژیک می‌گویند. ابتدا بدن شروع به تولید نوع خاصی از آنتی بادی می‌کند که به سلول‌های حساسیت زا می‌چسبند. آنتی بادی به نوعی از سلول‌های خونی به نام ماست‌سل متصل می‌شود. ماست‌سل‌ها در راه‌های هوایی، روده‌ها و جاهای دیگر وجود دارند. وجود این سلول‌های ماست‌سل در راه‌های هوایی و دستگاه گوارش این سلول‌ها را بیشتر در معرض مواد حساسیت زا قرار می‌دهد. آلرژن (حساسیت‌زا) به  آنتی‌بادیlgE  که در ماست سل موجود است، وصل می‌شود و باعث می‌شود که این سلول‌ها انواعی از مواد شیمیایی را به درون خون آزاد کنند. یکی از این مواد هیستامین نام دارد، هیستامین باعث بسیاری از علائم آلرژیک در بدن است و به همین دلیل به داروهای ضد آلرژی، آنتی هیستامین هم می‌گویند.

گاهی اوقات واکنش‌های آلرژی بسیار شدید می‌شود که به آن‌ها حالت‌های آنافیلاکسی گفته می‌شود. در صورت بروز خارش، تنگی نفس، سرفه، آب ریزش و عطسه شدید یا گزگز کردن دست و پا و قرمزی شدید پوست بدن،  لب، دست و صورت حتما باید به پزشک مراجعه کرد.

چنانچه شخصی به یک ماده حساسیت داشته باشد، زمینه حساسیت به مواد دیگر در بدن او بیشتر است و شانس ابتلای او به دیگر حساسیت‌ها و حتی آسم و اگزما بیشتر است. گاهی آلرژی در بعضی افراد ژنتیکی است، یعنی ممکن است که پدر و مادر و اقوام نزدیک او به برخی مواد آلرژی داشته باشند که شانس ابتلای او را افزایش می‌دهد.

علت آلرژی چیست؟!

برای توضیح علت آلرژی چیست؟! باید بگوییم به طور معمول در کلیه مناطقی از بدن که با مواد خارجی در تماس است، سلول‌های ایمنی حضور دارند تا از ورود ویروس‌ها و میکروب‌ها جلوگیری کنند. گاهی اوقات بدن هنگام ورود مواد بی‌ضرر مثل گرده گل‌ها ویا بعضی خوراکی‌ها یا تماس با بعضی مواد با پوست، آن‌ها را با مواد مضر اشتباه گرفته و نسبت به آن‌ها حملات تهاجمی انجام می‌دهد که در این هنگام در بدن حالت‌هایی مثل عطسه آبریزش، خارش و قرمزی رخ می‌دهد که به آن‌ها حالت‌های حساسیت یا آلرژی می‌گویند .این مواد یا غذاهایی که سبب واکنش بیش‌ازحد بدن شده‌اند را علت آلرژی، مواد حساسیت‌زا ویا آلرژن می‌نامند، که برای هرکس که به آلرژی مبتلا باشد، متفاوت است. با این وجود نخستین علت آلرژی که چرا این واکنش‌ها در برخی افراد ایجاد شده و برخی دیگر این واکنش‌ها را ندارند، مشخص نیست.

انواع آلرژی

آلرژی فصلی

گاهی اوقات افرادی که بدن حساسی دارند، نسبت به موادی که هیچ ضرری هم برای بدن ندارند واکنش نشان داده که به آن آلرژی می‌گویند؛ چنانچه این آلرژی همواره در دوره‌ خاصی از سال اتفاق بیفتد و تکرار شود، به آن آلرژی فصلی می‌گویند. همچون دیگر آلرژی‌ها شامل خارش و آبریزش بینی، عطسه، سرفه و التهاب پوستی است. برای پیشگیری و کاهش حالت‌های آلرژی فصلی، بهتر است تمهیداتی را در نظر بگیرید. از نظر جلوگیری از ورود مواد آلرژی‌زا به بدن باید سعی کنید در فصل آلرژی درها و پنجره ها بسته باشد و از تهویه مناسب اتاق استفاده کنید و هنگام خروج از منزل و برخورد با عوامل آلرژی‌زا، از ماسک استفاده نمایید. از مصرف دخانیات جلوگیری نمایید، مصرف مواد الکلی و تحریک کننده را کنار گذاشته و به طور مرتب بینی و گلوی خود را شستشو دهید.

به تجربه ثابت شده که بعضی موادی که دارای آنتی‌هیستامین طبیعی هستند یا باعث تولید آنتی هیستامین در بدن می‌شوند در سبزیجات و میوه‌ها وجود دارند که بهتر است قبل از شروع فصل آلرژی از این سبزیجات و میوه‌ها بیشتر استفاده کنید؛ برای مثال هویج یا کرفس. سبزیجاتی نیز هستند که خود موجب آلرژی می‌شوند که بهتر است از آن‌ها کمتر مصرف کنید، مثل انواع فلفل، گوجه‌فرنگی و توت‌فرنگی .

در مواردی که حملات آلرژیک در شخص شدید است بهتر است قبل از شروع حملات از آنتی‌هیستامین‌های سبک استفاده نماید.

آلرژی تنفسی

اگر محل مورد آلرژی ریه و مجاری تنفسی باشد، راه‌های تنفسی یا همان نایژه‌ها دچار التهاب می‌شود؛ یعنی باریک‌تر شده و عبور هواکمتر انجام می‌شود. این باعث شده شخص هنگام بروز آلرژی به سختی نفس کشیده و دچار سرفه و خس‌خس شود. این حالت معمولا به اسم آلرژی تنفسی شناخته می‌شود که در کودکان و افراد مسن بیشتر است.

از آنجا که تنفس یکی از اعمال بسیار حیاتی است باید در مواجهه با آلرژی تنفسی یا همان آسم بسیار با دقت عمل کرد، حتماً زیر نظر پزشک باشید، از مواد آلرژی‌زا دوری کرده و همچنین ممکن است در شروع آلرژی یا هنگام بروز آلرژی، نیاز به گرفتن داروهای مختلف برای کنترل حملات آلرژی تنفسی یا همان آسم باشد.

آلرژی پوستی

آلرژی پوستی که اکثراً پزشکان به آن درماتیت نیز می‌گویند، با خارش، قرمز شدن و پوسته‌پوسته شدن پوست همراه است که این بسته به موادی که به آن حساسیت دارید، ممکن است شدت کم یا زیاد داشته باشد. گاهی اوقات آلرژی پوستی به‌حدی است که در سطح پوست برجستگی‌های دردناک ایجاد شده که به آن اصطلاحاً کهیر می‌گویند. حساسیت پوستی ممکن است به انواع پلاستیک‌های لاتکس و یا مواد شوینده عطرها و خوراکی‌های مختلف باشد؛ حتی بعضی از اشخاص به نور شدید آفتاب حساسیت دارند. برای برطرف کردن آلرژی پوستی یا هر نوع حساسیت دیگری، ابتدا باید ماده حساسیت زا را شناسایی و سپس از آن پرهیز کرد. همچنین می‌توان با تقویت پوست، از بروز آلرژی پوستی پیشگیری کرد مثل خوردن انواع ویتامین‌های B و ویتامین A  می‌تواند در تقویت پوست کمک کند.

درمان آلرژی و رژیم غذایی

برای درمان آلرژی ابتدا باید ماده‌ای را که به آن آلرژی دارید، شناسایی کنید؛ سپس بسته به نوع ماده مورد آلرژی از روش‌های مختلف برای دوری از آن مثل: بسته نگه داشتن در و پنجره، استفاده از ماسک، شست‌وشوی بینی و گلو و زیر نظر پزشک استفاده از بعضی داروهای آنتی هیستامین، استفاده کرد. البته روش های خانگی درمان آلرژی مثل استفاده از انواع مواد خوراکی مثل سوپ جو یا سوپ پیاز و انواع سبزیجات مثل کرفس و هویج، به شکل آب میوه یا به‌صورت پخته در سوپ ها نیز وجود دارند. استفاده از حریره بادام، استفاده از بخور انواع گیاهان ضد حساسیت مثل اسطوخودوس و  بابونه که همگی آرامبخش دستگاه‌های تنفسی و آرامبخش اعصاب هستند نیز در جلوگیری از آلرژی و جلوگیری از استرس و اضطراب خیلی مهم است

بزرگی شاخک بینی ( دکتر سید رضا سید محمد دولابی )

بزرگی شاخک های بینی چگونه است و چه علائمی دارد؟

شاخک، مخروط یا توربین­ها (Turbinates ) ساختاری استخوانی با بافتی نرم دارند که داخل گذرگاه بینی قرار گرفته­اند. در واقع در هر سوراخ بینی، ۳ شاخک وجود دارد که به آن­ها شاخک­های تحتانی (Inferior turbinates )، شاخک­های میانی (Middle turbinates ) و شاخک­های فوقانی (Superior turbinates ) می­گویند. این شاخک­ها نزدیک سپتوم قرار گرفته و میان غضروف و استخوانی که سوراخ­های بینی را از هم جدا کرده­اند فاصله ایجاد می­کنند. سپتوم و شاخک­ها هر دو وظیفه ایجاد رطوبت و گرما را در گذرگاه بینی ایجاد کنند. اما از آنجایی که این شاخک­ها به­طور مستقیم در مجرای بینی قرار گرفته­اند، تورم و بزرگ شدن آن­ها باعث انسداد تنفس از راه بینی و گرفتگی بینی می­شود. به این شاخک­های بزرگ شده به اصطلاح (Nasal Turbinate Hypertrophy ) می­گویند.

علائم و عوارض بزرگی شاخت های بینی

انسداد راه­های تنفسی از طریق بینی یکی از ابتدای­ترین نشانه ها و علائم بزرگی شاخک ­های بینی است. این مشکل باعث می­شود فرد مجبور شود هنگام خواب، ورزش و انجام فعالیت­های روزانه از راه دهان نفس بکشد. همین مساله باعث خشکی دهان و مجاری تنفسی می­شود. این مساله باعث آزار فرد هنگام انجام کارهای روزانه می­شود. به دنباله آن فرد ممکن است سردردهای شدید و اختلالات شدید زمان خواب را تجربه کند. در اکثر مواقع نیز باعث خروپف فرد شده و آزار اطرافیان را به همراه دارد.

علل بزرگ شدن شاخک های بینی و روش های تشخیص آن

بزرگ شدن شاخک های بینی بیشتر به دلیل تورم شاخک تحتانی است. این تورم نیز دلایل بسیاری می­تواند داشته باشد. عمده­ترین آن­ها یک سرماخوردگی ساده است که می­تواند اندازه شاخک­ها را تغییر دهد. در اکثر مواقع پس از بهبودی اندازه شاخک کوچک می­شود اما ممکن است این اتفاق نیفتاده و فرد به بزرگی شاخک ­های بینی دچار شود. از جمله دیگر دلایل این مشکل عبارت است از:

  • سینوزیت مزمن
  • آلرژی
  • تغییرات هورمونی در اثر بارداری
  • روند پیری
  • مشکلات ژنتیکی و مادرزادی
  • محرک­های بیرونی مانند دود سیگار و قلیان یا آلودگی و گرد و غبار هوا

روش­های تشخیصی بزرگی شاخک های بینی

اگر نشانه­های مشکوکی از بروز بزرگی شاخک های بینی داشتید، بهتر است هرچه سریع­تر و به جای خود درمانی در خانه به یک پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید. تنها یک پزشک است که می­تواند دلیل اصلی گرفتگی بینی شما را تشخیص داده و بهترین روش درمانی را پیشنهاد دهد. به ­طور کلی یک پزشک متخصص از یک یا چند روش زیر برای تشخیص قطعی این بیماری استفاده می­کنند.

  • بررسی علائم با توجه به توضیحات بیمار و شرح حالی که از خود می­گوید
  • معاینه بالینی و بررسی بینی و حلق فرد
  • آندوسکوپی بینی برای بررسی دقیق تورم
  • انجام سی تی اسکن برای بررسی میزان و جای انسدادها

درمان بزرگی شاخک های بینی استخوانی و گوشتی

برخی از افراد پس از اینکه از یک پزشک می­شنوند که به بزرگی شاخک­ های بینی مبتلا شده­اند، دچار استرس شده و نگران این هستند که آیا این بیماری درمان می­شود یا نه. در این زمینه لازم است بگوییم این بیماری یک بیماری لاعلاج و دائم العمر نیست و به­راحتی با خوردن داروهای مختلف یا انجام عمل­های جراحی می­توان آن را برطرف کرد. به شرط اینکه از بهترین پزشکان برای تشخیص روش درمان کمک بگیرید. در ابتدا بهتر است بدانید برای درمان باید به چه پزشکی مراجعه کنید.

درمان دارویی بزرگی شاخک های بینی بزرگ

ابتدایی­ترین روش­های درمان که توسط یک دکتر گوش و حلق و بینی در نظر گرفته می­شود، تجویز داروها و اسپری­ها برای کاهش میزان تورم و بزرگی در مراحل اولیه است. این داروها زمانی پاسخ می­دهند که مشکل بسیار کم باشد و علائم و نشانه­ها به میزان بسیار کمی فرد را آزار دهند. همچنین برای یک پزشک بسیار ضروری است که مشکلات زمینه­ای مانند آلرژی، سینوزیت مزمن، یا دیگر عللی که باعث بروز این بیماری شده­اند را بر طرف کند؛ چراکه بدون حل آن­ها اقدام برای کوچک کردن شاخک های بینی کاری بی فایده است. پزشک بر اساس سابقه بیماری فرد، میزان پیشرفت بیماری و سن بیمار ممکن است یک یا چند نمونه از این داروها را تجویز کند:

  • تجویز داروهایی مانند آنتی هیستامین برای از بین بردن آلرژی و میزان تورم شاخک­ها
  • تجویز اسپری­های کورتیکواستروئیدی (Corticosteroid sprays ) برای کاهش علائم و گرفتگی بینی

عمل جراحی بزرگی شاخک های بینی

از آنجایی که اکثر این داروها به طور موقت این مشکل را حل می­کنند و در برخی از مواقع مشکل بیمار حادتر بوده و مصرف دارو پاسخگوی درمان نیست، پزشک پیشنهاد جراحی شاخک های بینی را می­دهد. جراحی و‌کوچک کردن شاخک بینی باید توسط فوق تخصص بینی و سینوس در هنگام جراحی تیغه بینی یا زیبایی بینی و یا به تنهایی جهت اصلاح گرفتگی بینی انجام شود بهترین روش‌های این جراحی استفاده از کوبلیشن می‌باشد که با آسیب کمتری به مخاط انجام میشود و نیازمند وسیله خاصی می‌باشد

سینوزیت قارچی ( دکتر سید رضا سید محمد دولابی )

سینوزیت قارچی

سینوزیت قارچی نوعی بیماری است که در اثر ورود قارچ ها به مجاری تنفسی به وجود می آید. محیطی که در آن زندگی می کنیم آلوده به انواع قارچ ها است. زمانی که سیستم ایمنی بدن ضعیف باشد این قارچ ها از طریق بینی یا دهان وارد بدن شده و در مجاری تنفسی در فضای تاریک و مرطوب شروع شروع به تکثیر می کند که در نهایت موجب سینوزیت قارچی می شوند. در سال های اخیر شاهد رشد تعداد مبتلایان به رینوسینوزیت قارچی که بیماری نادری است، بوده ایم. این افزایش تعداد مبتلایان به دلیل ضعیف شدن سیستم ایمنی جمعیت کره زمین است. به دلیل افزایش تعداد مبتلایان به بیماری دیابت، پرتودرمانی و شیمی درمانی، تزریقات مختلف و داروهای مربوط به سیستم ایمنی، شاهد افزایش مبتلایان به رینوسینوزیت قارچی بوده ایم. این بیماری خطرات بالقوه ای را موجب می شود و به صورت مزمن یا حاد در افراد بروز می کند.

توضیح کلی درباره بیماری

قارچ در کره زمین و محیط زیست به اشکال پیچیده و مختلفی وجود دارد. تخمین زده شده که از ۵ میلیون نوع قارچ کشف شده، ۱.۵ میلیون نوع قارچ در اکوسیستم کره زمین زندگی می کنند. انسان ها در محیط خانه و بیرون در معرض انواع مختلفی از قارچ ها قرار می گیرند که غیر قابل پیشگیری است. انسان به طور مداوم هوا را از بینی و مخاط بینی عبور می دهد که ممکن است دارای انواع قارچ ها باشد. این مورد شاید ترس زیادی ایجاد کند ولی اجازه دهید توضیح دهیم تا ابهامات برطرف شود.

بر اساس یافته های پاتوبیولوژی، قارچ هایی که باعث بیماری در انسان می شوند در اغلب موارد فرصت طلب و برخی از آن ها پاتوژن های واقعی هستند. برخی از فاکتورها مانند دمای بدن ۳۷ درجه، شکل و حالت بافت های بدن و سیستم ایمنی بدن می تواند از بسیاری از قارچ ها دفاع کند و به آن ها اجازه ندهد که در بدن ساکن شوند. بنابراین با اینکه بیشتر قارچ ها خطری برای انسان های سالم ندارند، در برخی موارد می توانند سیستم ایمنی بدن انسان ها را شکست دهند و در بدن سکنی گزینند.

قارچ ها ارگانیسم های گیاهی هستند که کلروفیل ندارند. برای جبران این کمبود ، باید از مواد آلرژی زای مرده کلروفیل جذب کنند. قارچ ها مانند باکتری ها توانایی تجزیه مواد آلی از جمله سلولز را دارند ولی در کل برای بازیافت کربن و سایر عناصر در چرخه زندگی ضروری هستند. قارچ ها معمولا از بافت های مرده تغذیه می کنند، اما گاهی اوقات از ارگانیسم هایی که هنوز زنده اند تغذیه می کنند که در این صورت باعث ایجاد عفونت قارچی می شوند و باید در مان شوند. . از آنجا که این موجودات زنده برای تولید مواد غذایی نیاز به یک محیط مرطوب و تاریک برای زندگی دارند، سینوسها فضایی مناسب برای رشد آنها می باشد .در سینوس حفره های مرطوب و تاریک، وجود دارد که فضای لازم برای رشد قارچ های مهاجم هستند. در اثر رشد زیاد این قارچ ها سینوزیت قارچی ایجاد می شود.

در ۳۰ سال گذشته، تعداد قابل توجهی از عفونت های سینوزیت قارچی ثبت شده، وجود دارد که نیاز به درمان داشته اند. این مسئله باعث شده تا سطح آگاهی عموم افراد افزایش یابد.

علائم سینوزیت قارچی

سینوزیت قارچی مانند سایر سینوزیت ها نیست و دارای علائم خاصی نیست. این نوع سینوزیت ممکن است در اثر عفونت ویروسی شروع شده و بعد از مدتی قارچی یا باکتریایی شود. تشخیص این بیماری تنها از طریق پزشک متخصص گوش، حلق و بینی امکان پذیر است.

انواع سینوزیت قارچی

عفونت قارچی مهاجم

یکی از انواع خطرناک سینوزیت قارچی عفونت قارچی مهاجم می باشد که آمار مرگ و میر در آن دیده می شود. این نوع بیماری بیشتر در افرادی که بیماری های مانند سرطان و دیابت داشته اند دیده می شود . در اینگونه افراد سیستم ایمنی بدن ضعیف شده و زمینه لازم برای ورود قارچ به بدن را دارند.

سینوزیت قارچی وسیع سینوس که باعث خوردگی و پیدا شدن عناصر مغزی شده است

علائم سینوزیت قارچی مهاجم

  • سوزش چشم
  • بی حسی در صورت و گونه
  • مقاومت در برابر دارو درمانی
  • اشکال در بینایی مانند دو بینی
  • مشاهده ضایعات سیاه رنگ در بینی یا سقف دهان

علل سینوزیت قارچی

مصرف برخی از داروها مانند سیکلوسپورین، سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند و زمینه ای فراهم می کند تا قارچ ها به بدن حمله کنند و باعث بروز بیماری سینوزیت قارچی شوند. مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک ها نیز فرد را دچار عوارض جانبی از جمله ورود قارچ ها به بدن می کند. به طور کلی، قارچ واکنش التهابی مهمی را ایجاد نمی کند اما ناراحتی سینوسی رخ می دهد. ماهیت غیر تهاجمی این اختلال نیاز به درمان دارد.

در حال حاضر اعتقاد بر این است که آلرژی سینوزیت قارچی نوعی واکنش به قارچ های محیطی است که به راحتی در هوا پخش می شود. این بیماری معمولا در افرادی که دارای ضعف سیستم ایمنی هستند، رخ می دهد. در برخی موارد، سینوزیت قارچی دارای ضایعات قارچی ضخیم و موین (یک ترشح حاوی گلیکوپروتئین های غنی از کربوهیدرات) در حفره های سینوسی هستند که باید با جراحی سینوزیت برداشته شود تا آلرژن ایجاد کننده دیگر وجود نداشته باشد. هنگامی که ضایعات برداشته می شود، امکان عود آن کمتر است. داروهای ضد التهابی و ایمونوتراپی معمولا برای جلوگیری از افسردگی تجویز می شوند.

تشخیص سینوزیت قارچی مهاجم

تشخیص به موقع این بیماری بسیار مهم است. زیرا درمان باید در سریع ترین زمان ممکن صورت گیرد. تشخیص این بیماری با رادیوگرافی ممکن نیست و با آندوسکوپی سینوس و معاینه دقیق پزشک می توان انجام می شود. می توان گفت تنها راه تشخیص این بیماری، نمونه برداری و پاتولوژی و قارچ شناسی است. تشخیص این بیماری چالش های بسیاری را در پی دارد. علائم افراد مبتلا به رینوسینوزیت قارچی و نشانه های بیماری اغلب اوقات در تست های تصویربرداری مشخص نیست. برای تشخیص قطعی نیاز است که نوع قارچ (Fungal) در ناحیه به طور دقیق مشخص شود. برای این منظور نیاز به بررسی های میکروسکوپیک است که به روش های نوین و استانداردی انجام می گیرد. تکنیک های تشخیصی پیشرفته ای در اختیار پزشکان است که نتیجه آن خیلی سریع در دست آن ها قرار می گیرد.

تشخیص بیماری تهاجمی از بیماری غیرمخرب مهم است. زیرا روش درمان برای هر یک از آن ها متفاوت است. بیماری غیر تهاجمی دارای ۲ نوع و بیماری تهاجمی دارای ۳ نوع است.
عفونت های قارچی سینوسی پارانازال از انواع تهاجمی سینوزیت به شمار می رود. در این بیماری، بافت ها تخریب می شود و حتی ممکن است جان فرد را تهدید کند.

این بیماری سرعت پیشرفت بالایی دارد. هزینه داروهای ضد قارچی بالا است. رینوسینوزیت قارچی انواع مختلفی دارد و تشخیص هر نوع با توجه به موارد مختلفی انجام می گیرد.

درمان سینوزیت قارچی

درمان این بیماری مانند تشخیص آن مشکل می باشد و با داروهایی مانند آنتی بیوتیک و ضد احتقان درمان صورت نمی گیرد. برای درمان سینوزیت قارچی از جراحی آندوسکوپیک استفاده می شود. امکان برگشت این بیماری بعد از جراحی نیز وجود دارد.

درمان رینوسینوزیت مزمن

درمان این بیماری معمولا با جراحی و خارج کردن بافت آلوده به قارچ، انجام می شود. سینوس ها تحت جراحی قرار می گیرند. دارودرمانی و استفاده از داروهای ضد قارچ نیز از دیگر راه های درمان است. اما در مواردی که خطر ایجاد فیستول وجود دارد، جراحی پیشنهاد می شود.

نمونه ای از جراحی آندوسکوپی سینوزیت قارچی برای یک خانم ۲۴ ساله که یک سال قبل تجربه جراحی داشته است.

آیا می توان از ابتلا به سینوزیت قارچی پیشگیری کرد؟

  1. قارچ زدایی محل زندگی می تواند از ابتلا به سینوزیت قارچی پیشگیری می کند.
  2. قارچ ها در محل های مرطوب مانند دستشویی، حمام و آشپزخانه رشد می کنند. با رعایت بهداشت در این نواحی می توانید از ورود قارچ ها به بدن جلوگیری کنید.

نتیجه گیری

در طول دهه های اخیر، ابتلا به این بیماری افزایش چشمگیری داشته است. پیشرفت های پیش آمده در تکنیک های تصویربرداری، باعث استفاده بیشتر از آندوسکوپی برای انجام جراحی سینوس شده است. برای انتخاب بهترین روش درمانی، تفاوت قائل شدن بین انواع عفونت های قارچی سینوزیت، اهمیت بالایی دارد. بنابراین جراح باید در این زمینه تجربه کافی داشته باشد.

پولیپ و سینوزیت مزمن ( دکتر سید رضا سید محمد دولابی )

لازم به ذکر است سینوزیت مزمن و پولیپ بینی دارای علائم مشابه و یکسانی می باشند که عبارتند از :
آبریزش از پشت بینی
افت یا عدم حس بویایی
خرو پف کردن در خواب
انسداد و گرفتگی مداوم بینی
درد در ناحیه سر و صورت
خارش در نواحی اطراف چشم
درد در قسمت دندان های فک بالا
احساس فشار بر روی صورت و پیشانی

رینوسینوزیت مزمن یک بیماری بسیار شایع است که حدود 12 درصد از بزرگسالان را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. تخمین زده می شود 20 درصد از افراد مبتلا به این بیماری پولیپ بینی نیز دارند.

که به عنوان سینوزیت مزمن با پولیپ بینی (CRwNP) شناخته می شود.

بر اساس یک بررسی تحقیقی در سال 2016، میانگین سن شروع سینوزیت مزمن با پولیپ بینی از 40 تا 60 سالگی است. یک بررسی در سال 2015 اشاره می کند که افراد مبتلا به این بیماری نیز بیشتر احتمال دارد که سابقه آلرژی و آسم داشته باشند. بیماری ریفلاکس معده (GERD) نیز ممکن است یک عامل خطر باشد.

درباره ویژگی های کلیدی سینوزیت مزمن با پولیپ بینی و گزینه های درمانی خود بیشتر بیاموزید.

رینوسینوزیت مزمن با پولیپ چیست؟

این بیماری ترکیبی از دو مورد است:

رینوسینوزیت مزمن، به معنی تحریک و التهاب مزمن بینی و سینوس است که حداقل به مدت 12 هفته ادامه دارد.
پولیپ بینی، رشد بافت نرم غیر سرطانی (خوش خیم) در بینی شما
هر دو بیماری ممکن است منجر به علائم طولانی مدت شوند، مانند:

گرفتگی بینی
ترشحات بینی
کاهش یا از دست دادن بویایی
درد یا فشار صورت
این دومورد اغلب با هم رخ می دهند و می توانند یکدیگر را بدتر کنند.

با گذشت زمان، در بیماران رینوسینوزیت مزمن خطر ابتلا به پولیپ بینی افزایش می یابد و این رشد همچنین می تواند با مسدود کردن جریان طبیعی مخاط، علائم رینوسینوزیت را بدتر کند.

تحقیقات نشان می دهد که حدود 20 درصد از افراد مبتلا به رینوسینوزیت مزمن دارای پولیپ بینی هستند. اگر آلرژی یا آسم دارید، ممکن است احتمال ابتلا به هر دو بیماری بیشتر باشد.

تفاوت پولیپ بینی و سینوزیت چیست؟

پولیپ بینی به زائده هایی گفته می شود که مجاری بینی را می پوشانند. آنها گاهی اوقات به داخل سینوس های شما رشد می کنند.

سینوزیت اصطلاح دیگری است که برای رینوسینوزیت یا التهاب مجاری بینی استفاده می شود.

سینوزیت حاد اغلب زمانی رخ می دهد که سرماخوردگی معمولی به یک عفونت باکتریایی تبدیل شود. علائم کمتر از 4 هفته طول می کشد.

اگر علائم شما حتی با درمان حداقل 12 هفته طول بکشد، ممکن است به رینوسینوزیت مزمن مبتلا شده باشید.

پولیپ بینی و سینوزیت مزمن اغلب با هم ایجاد می شوند. همچنین این امکان وجود دارد که هر بیماری را جداگانه داشته باشید.

گاهی اوقات تشخیص این شرایط دشوار است. هم سینوزیت و هم پولیپ بینی می توانند علائم زیر را ایجاد کنند:

احساس فشار سینوس
گرفتگی بینی
ترشحات بینی
سردرد
حساسیت در اطراف پیشانی، بینی و گونه های شما
خستگی، معمولاً ناشی از بی خوابی مرتبط با احتقان بینی است
اگر به عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی مرتبط باشد، ممکن است بتوانید بگویید که سینوزیت حاد دارید.

این بیماری می تواند منجر به علائمی شود که مستقیماً توسط پولیپ بینی ایجاد نمی شوند، مانند:

ترشحات زرد یا سبز از بینی
درد در دندان های شما
بوی بد دهان
تب
به خاطر داشته باشید که علاوه بر پولیپ بینی، ممکن است به عفونت سینوسی نیز مبتلا باشید.

اگر علائم سینوس غیر معمول یا مزمن دارید، با پزشکان خود تماس بگیرید. آنها می توانند تشخیص دهند و در صورت لزوم شما را برای درمان مناسب راهنمایی کنند.

آیا پولیپ بینی می تواند باعث عفونت سینوس شود؟

پولیپ بینی می تواند با مسدود کردن مسیر جریان مخاط بین سینوس ها و گلو باعث عفونت سینوس شود.

این امر می‌تواند باعث گیر افتادن مخاط در سینوس‌های شما شود که به میکروب‌ها اجازه رشد می‌دهد و می‌تواند منجر به عفونت شود.

گزینه های درمانی

پزشک شما پولیپ بینی را از طریق روشهایی تشخیص می دهد که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آندوسکوپی بینی
روشهای تصویربرداری مانند سی تی اسکن
تست آلرژی و ایمنی
همچنین ممکن است بررسی های پزشکی کامل را برای بررسی سایر شرایط سلامتی که اغلب با پولیپ بینی رخ می دهند توصیه کنند.

درمان رینوسینوزیت مزمن با پولیپ بینی بر کاهش التهاب در سینوس ها و مجاری بینی متمرکز است تا علائم شما را کاهش دهد. برخی از درمان ها می توانند به کوچک کردن پولیپ بینی برای جلوگیری از انسداد بیشتر حفره بینی کمک کنند.

از پزشک خود در مورد گزینه های درمانی زیر سوال کنید:

اسپری های استروئیدی بینی، اینها هم رینوسینوزیت مزمن و هم پولیپ را هدف قرار می دهند و برای استفاده درازمدت بی خطر هستند.
استروئیدهای خوراکی، پزشک ممکن است این داروها را به صورت دوره ای برای درمان التهاب شدید در سینوس ها و مجرای بینی تجویز کند. استروئیدهای خوراکی به دلیل خطر عوارض جانبی فقط در کوتاه مدت مصرف می شوند.
اسپری بینی بدون نسخه، برخی از اسپری های بینی ضد آلرژی – از جمله فلوتیکازون – ممکن است به کاهش التهاب و بهبود علائمی مانند احتقان و آبریزش بینی کمک کند. اگر قبلاً از اسپری بینی تجویزی استفاده می کردید، حتماً قبل از استفاده از داروهای بدون نسخه از پزشک خود مشورت بگیرید. پزشکان همچنین توصیه می کنند که به طور مرتب از شستشوی بینی با محلول های نمکی برای پاک کردن مجاری بینی خود استفاده کنید.
آنتی بیوتیک ها. اگر پزشک شما عفونت باکتریایی سینوسی تشخیص دهد، ممکن است یک دوره آنتی بیوتیک برای شما تجویز شود. اینها به درمان برخی از علائم سینوزیت حاد کمک می کنند، اما هیچ تاثیری بر پولیپ بینی ندارند.
اگر یک مورد شدید از رینوسینوزیت مزمن با پولیپ بینی دارید که به درمان های استروئیدی استاندارد پاسخ نمی دهد، با پزشک خود در مورد موارد زیر صحبت کنید:

مهارکننده های لوکوترین، یک بررسی در سال 2013 نشان می دهد که این داروها ممکن است علائم رینوسینوزیت مزمن با پولیپ بینی و اندازه پولیپ را کاهش دهند. داروی آلرژی مونتلوکاست به ویژه ممکن است به افرادی که پولیپ بینی همراه با آسم دارند کمک کند.
داروهای بیولوژیک، دوپیلوماب و اومالیزوماب دو داروی دیگر آلرژی و آسم هستند که توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان رینوسینوزیت مزمن با پولیپ بینی تایید شده اند. بر اساس یک بررسی در سال 2020، مطالعات نشان می دهد که dupilumab اندازه پولیپ را کاهش می دهد، احتقان بینی را کاهش می دهد و نیاز به جراحی را کاهش می دهد. تحقیقات دیگر در سال 2020 نشان داده است که omalizumab به طور قابل توجهی علائم و کیفیت زندگی را در مقایسه با دارونما بهبود می بخشد.
در برخی موارد، داروها برای کنترل علایم رینوسینوزیت مزمن با پولیپ بینی شدیدتر کافی نیستند، به خصوص اگر پولیپ های زیادی دارید که اندازه آنها بزرگتر است. در این مرحله، پزشک شما ممکن است یک پولیپکتومی را توصیه کند که نوعی جراحی برای برداشتن این توده ها است.

در حالی که جراحی پولیپ بینی می تواند علائم شما را تسکین دهد، امکان رشد مجدد پولیپ وجود دارد و ممکن است همچنان نیاز به مصرف دارو برای کمک به کاهش التهاب بینی و سینوس باشید که اغلب با محرک هایی مانند آلرژی مرتبط است.

نتیجه گیری

رینوسینوزیت مزمن با پولیپ بینی ترکیبی از التهاب بینی و سینوس با رشد خوش خیم در مجرای بینی است که پولیپ نامیده می شود. با گذشت زمان، این توده ها می توانند بزرگتر شوند و علائم رینوسینوزیت را بدتر کنند.

اگر با وجود مصرف داروها با احتقان بینی طولانی مدت یا سایر علائم مرتبط با سینوس دست و پنجه نرم می کنید، مهم است که پزشک سینوس های شما را معاینه کند.

درمان های گوناگونی می توایند به کاهش یا حذف پولیپ و کاهش علائم رینوسینوزیت مزمن با پولیپ بینی کمک کنند.